Liefde op het eerste gezicht: zo kun je de eerste blik op Lago di Braies in Noord-Italië het best omschrijven. Toen ik een foto van dit blauwgroene meer met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen zag, wist ik nog niet eens dat het in Italië lag. Ik denk dat ik eerder had gegokt op Scandinavië of Canada. Toen bleek dat dit beeldschone meer gewoon in mijn geliefde Italië lag, wist ik: hier moet ik naartoe! En toen bleek het meer ook nog eens in Zuid-Tirol te liggen, de Italiaanse regio waar ik al twee keer eerder ben geweest. Was ik toen blind ofzo? Want ik heb dit meer toen helemaal niet gezien. Te druk met skiën denk ik… Om een lang verhaal iets korter te maken. Deze maand vertrokken mijn vriend en ik naar Zuid-Tirol om samen met de geboren en getogen Zuid-Tiroolse dame (zeg je dat zo?) Veronika de mooiste meren te ontdekken. Met natuurlijk als eerste een stop bij Lago di Braies.
Lago di Braies
Lago di Braies, ook wel Pragser Wildsee genoemd, ligt op een steenworpafstand van het plaatsje Dobbiaco, waar we een nacht verbleven in Romantik Hotel Santer, een hotel met misschien wel de beste spa en sauna die ik ken. Daarover later meer. Volgens Veronika was het het best om op tijd te vertrekken, anders zou het enorm druk zijn. Wat bleek? Een tijd geleden is hier een Italiaanse serie opgenomen en sindsdien is het meer een soort ‘bedevaartsoord’ voor Italianen die willen zien waar hun favoriete sterren bivakkeerden. Wij waren er net voor de grote massa en konden het meer en het boothuis nog net fotograferen voor het inderdaad bestormd werd door Italianen. En wauw, wauw, wauw, wat is dit meer mooi zeg. Ik kan niet eens omschrijven welke kleur het water nu precies heeft. Blauw, groen? Het lijkt wel elk half uur te veranderen. De bergen weerspiegelen perfect in het meer en de hoge naaldbomen zorgen ervoor dat de randen van het meer net even groener zijn dan de rest. Het was warm en het water nodigde uit om te zwemmen, maar na heel even pootje baden, snapte ik waarom niemand dit deed. Koud! Tja, dat heb je met bergmeren. Omdat we wel het water op wilden, huurden we een roeiboot. ‘Ik roei wel’, zei ik stoer. Om na enkele minuten de peddels al aan Gijs te geven. Ik bleek geen geboren roeier. Not at all! Na een uur over het meer geroeid te hebben, was het tijd voor lunch. Op naar het volgende meer.
Lago Dobbiaco
Bij Lago Dobbiaco hebben ze twee restaurants, met prachtig uitzicht over het meer. Na de schoonheid van Braies verwachtte ik dat Lago Dobbiaco zou tegenvallen, maar niets was minder waar. Ook hier werden we getrakteerd op onmenselijk mooie kleuren en groene bergen die het meer perfect omsloten. Je kon er zelfs bootjes huren. Alleen nu geen fotogenieke roeiboten, maar waterfietsen. Die waren voor mij waarschijnlijk beter hanteerbaar geweest ; )
Maar we kwamen hier vooral voor de lunch. Zoals dat hoort in Zuid-Tirol startten we met een aperitief. Voor mij een Hugo (typisch Zuid-Tirols drankje met prosecco, munt en vlierbloesem) en voor Veronika en Gijs een Aperol Spritz. Daarna een plankje met brood, kaas en worst en een lekkere pasta. Wat is het fijn om zo’n mooi uitzicht te hebben terwijl je ook nog eens heerlijk eet.
Na het eten, hadden we wat tijd om te relaxen. Genieten van de geur van verse alpenweide, schone berglucht en de spa van het hotel waar ik het eerder over had. Zuid-Tirol staat bekend om de fantastische wellness. Wat dacht je van hooibaden, appelscrubs en outdoor jacuzzi’s met uitzicht op de bergen?
Lago Carezza
Soms vraag je je af hoe de natuur zo mooi kan zijn. Zo ook bij Lago Carezza. De Italianen zelf begrepen het ook niet. Er moest een verklaring zijn voor de schoonheid en de kleurenpracht van het meer van Carezza. En dus bedachten ze er een verhaal bij. Volgens de legende woonde er een nymph in het meer. Ze was bloedmooi, maar ook heel verlegen. Haar gezang trok vele aanbidders, waaronder een tovenaar. Deze tovenaar werd verliefd op de nymph. Hij wilde haar veroveren, maar omdat ze zich zelden van dichtbij liet zien, lukte het niet op de gewone manier. Hij probeerde het met tovenarij en bouwde een regenboog voor haar. Als ze deze regenboog zag, zou ze vast uit het water komen om te kijken. Dan zou hij toeslaan. De nymph had hem echter door en dook snel onder water. De tovenaar werd kwaad en smeet de regenboog het water in. De kleuren van de regenboog mengden met het water van het meer en daarom is het water zo bovennatuurlijk kleurrijk. Lago Carezza ligt rechtsonder Bolzano, bij het plaatsje Nova Levante. Het wordt omringd door de bergketen Rosengarten, die bij zonsondergang spectaculair rood oplicht. Een fenomeen dat ik helaas niet heb gezien, omdat we toen al weer terug in het hotel (Hotel Laurin in Bolzano) waren.
Lago Monticolo en Lago Caldera
Nadat we drie verschillende meren hadden gezien, maar in geen van allen konden zwemmen, besloten we dat het tijd was voor een warmer meer. En voor wat fysieke actie. We huurden fietsen (Tip: kies e-bikes als je niet zo ervaren bent, want je moet heel veel heuvels op) in het centrum van Bolzano en vertrokken vanuit daar richting het zuiden, naar Lago Monticolo en Lago Caldera. Al snel verlieten we de stad en kwamen we in een prachtig groen landschap terecht met aan de ene kant appelboomgaarden en aan de andere kant wijngaarden. Zuid-Tirol kent een aantal zeer goede wijnen van onder andere de druivensoorten Vernatsch, Lagrein en Gewürztraminer. Mijn favoriet is Lagrein, vooral die van Erste Neue, een rode wijn met een stevige afdronk. Ik heb nu al spijt dat ik deze niet mee naar huis heb genomen, want in Nederland is hij moeilijk te verkrijgen.
Na een fietstocht van zo’n anderhalf uur kwamen we lichtelijk oververhit aan bij Lago Monticolo. We begrepen meteen dat dit meer warmer was dan de voorgaande meren, want we zagen eindelijk mensen zwemmen en kinderen bommetjes doen in het water vanaf een houten duiktoren. Dit was precies wat we nodig hadden na een fietstocht in 32 graden celsius! We zochten een rustig plekje op tussen de bomen en sprongen in het meer. Het water was 25 graden en heerlijk verkoelend. We zwommen langs de rand van het meer, waar wilde bramen en bloemen groeiden. Daarna genoten we met een ijsje in de hand van het zonnetje en keken naar de duikstunts van alle kinderen. Dit meer is trouwens echt super voor gezinnen, want naast het meer is er ook nog een groot zwembad met een mega lange glijbaan. En een restaurant en ijskraam voor de lekkere trek.
Na een break van zo’n twee uur en een lome lunch vertrokken we naar onze eindbestemming: Lago Caldaro, het warmste meer van Noord-Italië. Vanuit hier hoefden we nog maar een half uur te fietsen. Toen we aankwamen scheen het zonnetje helaas niet meer, maar dat mocht de pret niet drukken. Lago Caldaro is een groot, prachtig meer vol watersportvertier. Ik vond zelf het iets kleinere Lago Monticolo leuker, maar dat was misschien ook wel omdat de zon toen nog scheen. Voor beide meren geldt trouwens dat je een kleine entree betaald om hier te mogen liggen.
Lago di Resia
Het laatste meer dat we zouden aandoen tijdens onze reis was Lago de Resia in het uiterste noordwesten van Zuid-Tirol. Dit meer bezit niet de kleurenpracht van Lago Carezza of de betoverende schoonheid van Lago di Braies. Lago di Resia heeft een ander pronkstuk en dat is de kerktoren die uit het meer steekt. Op de plek van het meer stond ooit een dorp: oud-Graun. Het dorp moest in 1950 plaats maken voor een stuwmeer. 163 huizen werden afgebroken, maar de kerk bleef staan. Het dorp werd onder water gezet. Het enige wat je er nu nog van ziet, is de kerktoren. En dat is echt een heel bijzonder gezicht.
Met Lago di Resia kwam onze reis ten einde. We hebben zes meren gezien in vier dagen tijd en dat hadden er nog wel veel meer kunnen zijn als we langer de tijd hadden. Ik vond het in elk geval een super trip. De combinatie meren, bergen, alpenweide, goed eten (een mix van Italiaans en Oostenrijks), heerlijke wijnen, elke ochtend een echte Italiaanse cappuccino, frisse berglucht en natuurschoon maakt deze regio tot een superfijn vakantiegebied. Ook in de winter. Dan zijn de meren bedekt met ijs en sneeuw en kun je op sommige zelf schaatsen of langlaufen. Iets wat ik graag nog eens wil meemaken. Zuid-Tirol is een geliefd skigebied, dus skiën en meren bezoeken gaat natuurlijk prima samen. Maar of je dan ook kunt zwemmen in de meren bij Bolzano? Ik zou het niet doen! Wat ik wel zeker ga doen: snel terugkomen. Ik mis de bergen!
Bekijk hier de video die we van deze reis maakten.
