Kerstmis in de sneeuw

Kerstmarkten, glühwein, sneeuw, pistes, kerstversieringen, lekker eten, gezelligheid, arrensleeën, rendieren, rode neuzen van de kou en knapperende haardvuren. Dit is in het kort mijn ideaalbeeld van de kerstperiode. Dus toen ik hoorde dat ik op reis mocht naar Zuid-Tirol in de week voor Kerstmis was ik super blij. Vooral omdat mijn twee mannen mee mochten. Zuid-Tirol (Noord-Italië) is elk jaargetijde een feestje, maar rond de kerst is het er extra bijzonder. Alleen al vanwege het dikke pak sneeuw! We maakten een filmpje en heel veel foto’s, dus jij mag meegenieten.

Welkom in Winter wonderland

We vlogen op Venetië, waar het zo’n 10 graden was en het zonnetje ons verwarmde. Vanaf daar reden we met de huurauto de bergen tegemoet, een tocht van ruim 2,5 uur. Hoe hoger we kwamen, hoe witter het landschap en hoe lager de temperatuur werd. Tot we uiteindelijk in een winters sneeuwlandschap reden. We zagen hertjes in de bossen en takken die doorzakten van de dikke laag sneeuw. Het was prachtig. de ruiten achter in de auto bevroren, terwijl we reden, zo koud was het. -17 graden gaf de thermometer aan. Brrrr. Gelukkig had ik vorige week mijn koffer volgestopt met thermokleding. Uiteindelijk kwamen we aan bij ons hotel, het Post Alpina Family Resort. Zoals zo’n beetje alle hotels en appartementen in Zuid-Tirol zag ook dit hotel er piekfijn uit. Veel hout, een binnen- en buitenzwembad en niet te lomp. De regels voor bouw zijn streng in Zuid-Tirol, waardoor de hotels mooi opgaan in het landschap. Wat extra fijn was aan dit hotel, was dat het speciaal op families is gericht. Olivier was mee, dus voor ons was het ideaal dat er een kids-club was, een kindermenu, genoeg speelgoed en een ruime kamer met slaapbank. Nog diezelfde middag lagen we in het warme buitenzwembad, met om ons heen een dikke laag sneeuw. Magisch!

Arrenslee en rendieren

De volgende ochtend was het tijd voor beestjes kijken. Eerst een ritje in een arrenslee, getrokken door twee stevige zwarte paarden. Daarna gingen we naar een kudde rendieren. Rendieren in Italië?, hoor ik je denken. Ja, echt waar. oorspronkelijk komt deze kudde uit Finland, maar ze leven nu al jaren in de Italiaanse bergen. De arrensleetocht voerde ons door een prachtig bergdal, waar we onze ogen uit keken vanwege de overweldigende natuur. Hoge bergen, enorme dennen en een desolaatheid die je niet snel vindt. Hoewel het erg koud was en we stiekem zaten te bibberen onder onze dekens, genoten we met volle teugen. De jingle bells van de slee klonken door het hele dal en maakten de rit nog betoverende dan het al was. Al vond Olivier het iets minder leuk. Blijkbaar heeft hij het niet zo op paarden. Fijn om daar tijdens zo’n rit achter te komen ; ) Hij was dan ook blij dat we konden uitstappen en de skilift vanuit Sesto namen, richting Croda Rossa. Op naar de rendieren. Twee keer per week mogen bezoekers de rendieren helpen voeren. Iets waar ik graag gebruik van maakte. Rendieren eten graag mos en vinden het prima om wat gezelschap te krijgen, vooral natuurlijk als dat gezelschap voor eten zorgt. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik best een beetje stil was van de schoonheid van deze dieren. En ook onder de indruk was van de enorme geweien die ze hebben. Als ze even een bochtje maakten, moest ik af en toe snel wegduiken om niet door het gewei geraakt te worden. Maar wauw, wat was het gaaf! Sneeuw en rendieren: kan het nog mooier?

Sleetje rijden

Voor Olivier kon het inderdaad nog mooier. Want wat stond er onder aan de heuvel bovenop het station van Croda Rossa? Een enorme sneeuwpoppenfamilie. Met daarnaast een slee vol cadeautjes. Hij stormde er als een gek op af. Helaas voor hem, waren de cadeautjes niet om uit te pakken, maar toen hij een sleetje in zijn handen kreeg, was hij de teleurstelling snel vergeten. Niets zo leuk voor een driejarige als sleeën! Heuvel op, heuvel af. En ook wij moesten er aan geloven. En eerlijk is eerlijk, sleetje rijden maakt het kind in jezelf los. Tussendoor even een hut in voor een kop warme chocolademelk, want tja, – 17 graden vraagt om opwarmmomenten, zelfs met thermokleding aan. We eindigden onze dag met een rit per slee omlaag via een aangelegd parcours van Croda Rossa naar Sesto. COOL!

Postcard aan de Kerstman

De volgende ochtend gingen we op weg naar Monte Elmo, want we hadden gehoord dat je hier je brief kon posten aan de Kerstman. Aangezien ik altijd een postcard stuur vanaf vakantie, moest ik hier natuurlijk naartoe. Olivier had ook een doel: hij wilde zijn kerstwens doorgeven. ‘Schrijf maar op dat ik veel cadeautjes wil’, zei hij tegen me. Het maakte niet uit wat voor cadeaus, als het er maar veel waren. Tja, kinderen… We volgden de bordjes vanaf de skilift en kwamen na een minuut of tien aan bij een te schattig huisje bovenop de berg. Dit moest het zijn! En ja hoor. Brieven en potloden lagen al klaar. We schreven onze kerstwens op en posten onze brieven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit eerder zo’n pittoresk postkantoor heb gezien. Al helemaal niet met dit uitzicht! Bij het restaurant Monte Elmo genoten we van een lunch met uitzicht op de kerstboom met duizend lichtjes. Je snapt dat het kerstgevoel al aardig begon te komen. Olivier was die middag compleet gebiologeerd door de skiërs die hij zag langskomen. ‘Ik wil ook skiën’, zei hij. Ik was nogal verbaasd, want ikzelf ben niet zo’n groot fan van skiën. Maar hij hield voet bij stuk. ‘Skiën, skiën, skiën!’, klonk het de rest van de dag. En uiteindelijk beloofden we hem dat hij het de volgende dag mocht proberen. Maar eerst naar de kerstmarkt!

Kerstmis in San Candido

De kerstmarkt in San Candido is beroemd vanwege de authentieke sfeer. Toen we erlangs reden met de auto, waren we meteen getriggerd door de vele lichtjes en het prachtige kerkje. De markt is op haar mooist als het donker is, dus wij brachten ons bezoek in de namiddag. Meteen bij binnenkomst werden we getrakteerd op een muzikaal kerstmannenkwartet en een drietal midwinterhoornblazers. De vuurtjes knapperden, de gluhwein pruttelde in kookpotten en overal brandden lichtjes. In de kraampjes werden vooral lokale producten verkocht, zoals kaas, wijn en worst, maar ook pantoffels en mutsen. Ik scoorde een paar warme pantoffels met rendierprint. Het perfecte Zuid-Tirolsouvenir. Ook voor het thuisfront sloegen we cadeautjes in, zoals de typische panettone en kerstkoekjes. Olivier mocht ook iets uitzoeken. Hij koos een Playmobil sneeuwscooter, die hij in de etalage zag van een warenhuis.

Op de ski

De volgende ochtend, was Olivier al vroeg wakker. Tijd om te gaan skiën. Dat hadden we immers beloofd. Ik heb twee keer eerder geskied en dat was niet heel succesvol. Ik werd voortdurend ingehaald door kleuters op ski’s. Kleuters zoals Olivier. Wat dat betreft had ik goede hoop voor hem. Op de een of andere manier zijn kinderen minder angstig en leren ze veel sneller. Omdat we niet veel tijd hadden vanwege een te halen terugvlucht, kon Olivier niet aansluiten in een skiklas, maar leerde Gijs het hem. En dat ging best aardig. We zorgden dat we altijd in de buurt bleven zodat hij ons snel kon vastpakken en renden mee de kinderpiste af. Olivier kon na een half uur al kort skiën zonder onze handen vast te houden. Maar het belangrijkste: hij vond het fantastisch en straalde als een malle. Nu wil hij dus vaker skiën. O jee, daar zit ik dus als ski-dummie mooi aan vast. Tja, alles voor je kind he, dus we zullen vast snel terug moeten naar de sneeuw. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg! Al is het alleen maar voor de après-ski ; )

Geniet je mee van onze video?

Vliegen naar Zuid-Tirol? Kies voor luchthaven Innsbruck of Venetië. Bekijk hier de voordeligste vliegtickets naar Innsbruck.