Het eerste wat ik dacht, toen ik uit het busje stapte dat ons van Venetië naar Sesto bracht, was ‘frisse lucht!’ En dat dacht ik niet omdat het in die bus zo bedompt was. Nee, het viel ineens op hoe fijn de lucht in Zuid-Tirol was. Ik bleef denk ik wel een minuut stilstaan, gewoon om te ruiken en te ademen. Dennengeur, een tinteling in je neusgaten… Zo puur. Toen wist ik: dit worden een paar heerlijke dagen.
Zuid-Tirol klinkt niet echt Italiaans. Toch ligt het daar wel. Het is de meest noordelijke provincie van Italië en grenst aan Oostenrijk. Het is onderdeel van de landstreek Tirol. De hoofdstad is Bolzano en de bergen worden de Dolomieten genoemd. Tot zover een stukje Aardrijkskunde. Zuid-Tirol is een bijzonder deel van Italië. De mensen noemen zich vaak niet eens Italianen, maar Tirolers. Ze spreken soms Italiaans, maar net zo vaak Duits of Ladinisch. En schnitzels kennen ze ook al. Mama mia, waar zijn dan de pizza’s? Rustig maar Chantal, ook die zijn er gelukkig. Wat dat betreft biedt Zuid-Tirol het beste van twee landen: het gastronomische en verfijnde van Italië en het wintersportgevoel en de kneuterigheid van Oostenrijk.
Bloemenvelden
Vanuit onze hotelkamer keken we uit op de prachtige bergen. Het was hoogzomer, maar op de toppen lag sneeuw. Het bergdal leek wel uit een Heidi-film te komen. Allemaal geurende kruiden en bloemetjes. Zo’n dal waarin je stiekem wil ronddartelen met een rieten mandje voor het bloemen plukken. Heb ik trouwens niet gedaan hoor. Maar het geeft wel aan hoe mooi Zuid-Tirol is. En overal stromen kleine beekjes, die tekeer gaan alsof het kolkende rivieren zijn. Er zijn watervalletjes, meren en nog steeds ruik je overal die frisse dennengeur. Al na een paar uur dacht ik: hier kan geen wellness tegenop. Of toch wel…
Wellness
Want lucky me, Zuid-Tirol staat bekend om de goede wellnessfaciliteiten. Bijna elk hotel heeft wel een eigen sauna, jacuzzi en spa. En de behandelingen die je in Zuid-Tirol kunt boeken, zijn echt heel tof. Wat dacht je van een hooibad of appelbad? Of nog gekker: een wijnbad! Hoewel ik echt wel zin had om dit allemaal uit te testen, moesten we uit tijdgebrek toch kiezen voor één behandeling en dat werden de Kneipp-baden. Ik kende Kneipp natuurlijk van de lekkere douchegel, maar in Zuid-Tirol leerde ik dat Kneipp een hele gezondheidsleer is, te vergelijken met ayurveda. Wij liepen het ‘Kneipp blotevoetenpad’, een tocht door koud water, over boomtakjes en modder. Doel: je voeten stimuleren. Erg leuk, maar als ik nog eens terug ga, wil ik naar caravanpark Sesto/Sexten waar je wellness in een boomhut hebt. Lijkt me super. Je kunt er ook overnachten in een boomhut, dus ook dat probeer ik graag uit.
Klimmen
En toen wilde vriendlief actief doen…. En niet zomaar een beetje. Hij wilde gaan bergbeklimmen. Ik houd niet van smalle paadjes, hoogtes en afgronden, dus ik ben gaan zwemmen in het mooie Lago di Braies, maar voor de outdoor sportliefhebbers onder jullie, zal ik zijn reactie even overbrengen. Het was namelijk fantastisch. Eng, spannend, geweldig en pure adrenaline. In een groep, onder leiding van een gids, hebben ze de Tre Cime berg beklommen. En dan ook echt klimmen, met van die haken en touwen enzo. Ze liepen soms over richeltjes van maar een paar centimeter en moesten zichzelf met die touwen en haken overeind houden. Daar is een mooie naam voor: via ferrata (ijzeren weg) Het ene moment stonden ze nog in een bloemetjesweide naar de berg te kijken, het andere moment stonden ze op die berg, lopend over rotsen en soms zelfs sneeuw. Het uitzicht was schitterend. Overal bergtoppen en in de dalen vaak helderblauwe en groene meren. Toen ik dit hoorde, had ik bijna spijt dat ik niet mee was. Maar het was voor een bangerd als ik echt niets geweest. Ik bekijk het uitzicht liever vanaf een veilige plek. Met de skilift omhoog, terrasje pakken of easy wandeling maken, en dan weer terug. Maar voor wie wel van klimmen houdt: Zuid-Tirol daagt je uit. Niet alleen om te klimmen, maar ook om te hiken, fietsen en paragliden.
Lekker eten
Wat je ook heel goed kunt doen, is eten. Het schijnt dat Zuid-Tirol de meeste sterrenrestaurants van Italië heeft. Bekende gerechten zijn knödel (deegballetjes) en schlutzkrapfen (ravioli met spinazie). En uiteraard hebben ze ook goede wijnen, waarvan de Lagrein er een is. En ken je Hugo, het drankje met Prosecco, vlierbloesem en munt dat je deze zomer ineens overal zag? Dat komt ook uit Zuid-Tirol.
Cappuccino in de sneeuw
Zuid-Tirol heeft me verrast. Toen ik Venetië verliet en per bus richting Bolzano reed, baalde ik nog een beetje dat we niet in Venetië bleven. Van mooie paleizen en Italiaanse huizen met terracotta muren, zaten we ineens in een landschap dat helemaal niet op Italië leek. ‘Het lijkt verdorie wel Tirol’, dacht ik. Om vervolgens te beseffen dat dit ook de bedoeling was. Maar ik moest wel even wennen aan de andere bouwstijl en de Duitse in plaats van Italiaanse namen. En de eerste keer dat ik een schnitzel op een menu zag staan, maakte het ook niet veel beter. Maar al snel (eigenlijk vanaf die eerste hap frisse lucht) was ik om. Ook hier hebben ze goede cappuccino. De bergen en de natuur zijn hier mooier dan bijna waar dan ook en als je hier in de winter komt om te skiën, kun je die goede cappuccino toch maar mooi in de sneeuw opdrinken! Zuid-Tirol is eigenlijk wel een beetje als het drankje Hugo: prikkelend, puur, origineel, eigenzinnig en helemaal van nu.
Lees hier over wintersport in Zuid-Tirol?
Dit artikel is een samenvatting van twee verschillende reizen naar Zuid-Tirol, een privé reis en een persreis georganiseerd door Sudtirol. Bekijk hier de video die we maakten:
