Ik heb een beetje heimwee. Heimwee naar de Algarve. Naar de bakkeljouw, de stranden met enorme rotspartijen, de vriendelijke mensen, de groene wijn (ja dat hebben ze daar echt) en naar de leuke b&b’s waar we hebben geslapen. Gelukkig hebben we de foto’s nog, zodat ik zo nu en dan nog even kan wegdromen. Dromen jullie met me mee? Dan neem ik jullie mee naar enkele van de leukste adresjes in de Algarve en Lissabon.
Tavira
Iedereen kent Albufeira wel. Minder bekend in de Algarve is Tavira. Gelukkig maar want misschien is deze stad daarom nog niet onder de voet gelopen door toeristen. Tavira ligt in het zuidoosten van Portugal, vlakbij de grens van Spanje. Het is een authentiek stadje aan de rivier de Gilao. Toen ik hier twee jaar geleden voor het eerst kwam, deed het stadje eerst wat slaperig aan. Siesta werd echt nog in ere gehouden, maar tegen de avond kwam Tavira tot leven. Het plein stroomde vol met lokale bevolking. Oude mannetjes bekeken de langslopende stoet mensen vanaf een bankje, vrouwen wisselden de laatste roddels uit, kinderen speelden in het groen en jongeren aten een ijsje, dronken een biertje in de schaduw of slenterden gewoon wat rond op zoek naar vertier. Wij slenterden met hen mee en bekeken ondertussen de vele leuke winkeltjes. Ook hier weer de bekende toeristenwinkels met theedoeken met een afbeelding van een haan erop, maar ook genoeg andere shops, die echt een bezoekje waard zijn. zo kocht ik hier voor weinig geld twee leuke badmatten (die maar net in mijn koffer pasten) en een kek zomerjurkje. De rivier splitst de stad doormidden en is ’s avonds, als de zon zakt, sprookjesachtig mooi. Een sterke stroming, oude huizen die weerkaatsen in het water en een hele mooie gloed van zonlicht met rivierwater gemengd. Als je na een wandeling langs de rivier, afdwaalt in een van de straatjes, kijk je je ogen uit. Dit is het Portugal waar ik van houd. Huizen met imposante deurkloppers, tegeltjes aan de muur in plaats van bakstenen en afgebladderde verf in de meest uiteenlopende kleuren. Heel fotogeniek. Een leuk straatje om te eten is Rua Augusto da Silva. Een tip hier is restaurant Aquasul. Wij aten hier het lekkerst van heel de vakantie. Het ziet er ook nog eens heel leuk uit met al die gekleurde parasollen. Vanuit Tavira kun je een boot nemen naar Ilha de Tavira. Op dit ‘eilandje’ vind je naast een camping, veel eettentjes en langgerekte stranden waar je ligbedden kunt huren. Het kan er best druk zijn, maar als je iets verder naar links of rechts van de camping af loopt, wordt het ineens heerlijk rustig.
In Tavira sliepen we in Casa Beleza do Sul, een prachtige b&b met het mooiste dakterras van heel Tavira. Een super fijne plek die ik iedereen aan kan raden. Hier lees je meer over deze b&b.
Stranden bij Lagos
De stranden bij Lagos staan bekend als de mooiste stranden van Europa. Geen haar op mijn hoofd die er dus aan dacht om deze niet te bewonderen. En inderdaad, ze zijn prachtig. Wij bezochten het meest gefotografeerde strand Praia Dona Ana en het net zo mooie Praia do Camilo. Dit laatste strand is bereikbaar via een trap, die langs een eetcafé leidt. Het eten hier is bagger, het uitzicht maakt een hoop goed: goudgele rotsen die een prachtige baai omarmen. Do Camilo bestaat eigenlijk uit twee stranden. Via een uit rotsen uitgesleten tunnel kom je van het ene op het andere strand. Stoere kerels poseren boven op de hoge rotsen, die boven het water uit pronken. Meisjes poseren in het tunneltje. Heel grappig om te zien hoe iedereen zijn best doet om met de meest jaloersmakende kiekjes thuis te komen. Ik ook natuurlijk, al heb ik me niet boven op die rotsen gewaagd. Veel te hoog. Vanaf Praio Dona Ana hebben we een bootje genomen. Deze vaart je langs de meest prachtige rotsformaties. De meeste hebben een naam. Zo is er de olifant; een rots die op een olifant lijkt, en de dromedaris. Heel bijzonder. Er is zelfs een rots die volgens onze gids De Chinees heet. Ik zag er geen chinees in, maar dat kan aan mij liggen. Lagos zelf is trouwens ook een erg leuk stadje. Veel restaurantjes en terrassen. Wel toeristisch, maar niet op een vervelende manier, zoals ik bij Albufeira wel het geval vind.
Cabo de Sao Vicente
Het meest westelijk gelegen stukje Europa is Cabo de Sao Vicente. Leuk om te zien, maar ik vond het zelf niet heel bijzonder. Wel bijzonder vond ik de ruige surfstranden boven Cabo de Sao Vicente. Zoals het mooie Praia da Cordoama. We reden hiernaartoe door een desolaat landschap en parkeerden de auto boven op een rots. Vanaf dit punt keken we uit over het strand, de woeste golven en de surfers die hun kunsten vertoonden. De wind waaide om onze hoofden, zand stuifde. Hier voel je de elementen, voel je dat je leeft. Een bijzondere plek.
Mooie B&B
We sliepen niet alleen in B&B Casa Beleza do Sul, maar ook in O Tartufo, de prachtige B&B van de Nederlandse Michelle en Theo. O Tartufo ligt vlakbij Tavira. Deze B&B is echt een aanrader. Foto’s zeggen genoeg. Of lees hier mijn blog over dit leuke plekje.
